Onder de kop ‘De claimindustrie’ besteedde de Volkskrant op zaterdag 27 februari jl. aandacht aan de toename van het aantal collectieve schadeclaims in ons land. De cijfers die de krant presenteerde liegen er niet om: organisaties die een half miljoen mensen zouden vertegenwoordigen, claimden samen voor 1,6 miljard euro aan schadevergoeding bij bedrijven en instellingen. Toch zal dit bericht de gemiddelde krantenlezer niet hebben verbaasd. Geregeld melden de media over nieuwe collectieve schadeclaims en veel mensen zullen zich hebben afgevraagd of zij daar ook niet bij zouden moeten aanhaken. Wie heeft er nou geen verzekering afgesloten die een woekerpolis blijkt te zijn, rijdt geen auto met sjoemelsoftware, speelt niet mee in de staatsloterij of rijdt niet geregeld in de spits met de NS? Slechts een enkeling zou erover piekeren om voor zichzelf te gaan procederen om de schades waar het hier om gaat te verhalen. Daarvoor zijn de schadebedragen te laag en de kosten en risico’s van procederen te hoog. Men spreekt hier wel van ‘strooischade’. Als de claims echter worden gebundeld in een collectieve schadevordering, gaat het opeens om aanzienlijke bedragen en wordt het een heel andere aangelegenheid. Lees verder →