Twee maanden geleden deed de rechtbank Amsterdam uitspraak ter zake van de collectieve schadevordering van de stichting The Privacy Collective (TPC) namens internetgebruikers tegen softwarebedrijven Oracle en Salesforce. De media karakteriseerden de uitspraak als een ‘gevoelige nederlaag’ en een ‘koude douche’: TPC werd niet-ontvankelijk verklaard. Daarmee blijft vooralsnog onbeslist of deze bedrijven collectief schadevergoeding verschuldigd zijn wegens het op grote schaal schenden van de AVG. De rechtbank komt bovendien niet toe aan een belangrijke rechtsvraag die deze zaak opwerpt: staat artikel 80 AVG in de weg aan een collectieve vordering tot schadevergoeding wegens schending van de AVG? In dit blog sta ik kort stil bij de gevolgen van deze uitspraak en betoog ik dat uitsluiting van collectieve schadeprocedures ingevolge de Wamca bij AVG-schendingen onwenselijk zou zijn.
Maandelijks archief: maart 2022
De dreigende werking van klimaataansprakelijkheid van financiële instellingen
A coal fired power plant on the Ohio River just West of Cincinnati
Klimaatverandering brengt ook voor financiële instellingen aansprakelijkheidsrisico’s met zich. Wanneer financiële instellingen in hun bedrijfsvoering rekenschap willen geven van die risico’s kunnen zij in een spagaat belanden. Enerzijds kunnen zij, om de aansprakelijkheidsrisico’s te verkleinen, bepaalde zakelijke relaties preventief weren en/of (lang)lopende relaties voortijdig stopzetten. Anderzijds kan die praktijk als zodanig, zo leren ervaringen in het kader van de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme, ook juridische implicaties hebben. Duidelijke wettelijke regels over de verplichtingen van financiële instellingen in het tegengaan van klimaatverandering zijn daarom meer dan welkom. Idealiter komt die duidelijkheid van de (Europese) wetgever. Aannemelijker is het dat de civiele rechter die sturing van geval tot geval op basis van open normen zal moeten geven en het dus nog wel een tijdje duurt voordat we die duidelijkheid hebben.
De kost gaat voor de baat uit; ten bate van wie staan we een collectieve actie toe?
Collectieve acties en de financiering ervan zijn de afgelopen twee weken nauwelijks uit het nieuws geweest. In de Nieuwsuur-uitzending van 8 februari gaat advocaat Jeroen Kortmann in op de privacyclaim vanwege het datalek bij de GGD. Callcentermedewerkers van de GGD konden bij de privégegevens van iedereen die een coronatest liet uitvoeren. De claimstichting ICAM komt voor de 6,5 miljoen gedupeerden op met een claim van EUR 3 miljard. Niet alleen de gedupeerden zullen van een schadevergoeding financieel beter worden; de procesfinanciers ontvangen 20 % van de schadevergoeding, met een maximum van vijf keer de kosten van de zaak. Willem van Nijnanten, directeur van Liesker Procesfinanciering noemt dit redelijk. terwijl Kortmann juist pleit voor meer regulering: zonder toezicht op claimclubs en financiers is het wachten tot het een keer verkeerd gaat. In dit blog licht ik het belang van derdenfinanciering toe, duid ik de roep om regulering en geef ik kort aan wat de (Europese) wetgever op dit vlak onderneemt.
Am I my mother’s keeper? Subsidiary accountability for acts of the parent
In 2016, the European Commission decided that 15 European truck manufacturers, including Daimler, had participated in an illegal cartel. A Spanish transport company Sumal subsequently brought an action for damages before a Spanish national court seeking to obtain damages from Mercedes Benz Trucks España because of the infringement by Daimler, the parent company of Mercedes Benz Trucks España. In October 2021, the European Court of Justice (ECJ) ruled on prejudicial questions referred to it by the Spanish court of appeal, clarifying the concepts of ‘undertaking’ and ‘economic unit’. In this blog, I examine this ruling and argue that it expands the reach of private enforcement in competition law cases, and that the reasoning of the ECJ can affect liability issues in other areas of law.