Each year in the week after Easter the most significant developments of the past year in the field of tort law in Europe are discussed at the Annual Conference on European Tort Law in Vienna. This conference welcomes practitioners and academics not only from Europe, but from all over the world. Experts from across Europe present the highlights of their contributions to the Yearbooks European Tort Law, which are published yearly. At the 17th Annual Conference on European Tort Law that took place at the Austrian Ministry of Justice and the Austrian Academy of Science in Vienna on 5-7 April 2018, I represented the Netherlands and spoke about a case in which the Dutch Supreme Court balanced legal certainty with justice by prolonging the prescription period of a right of action in case of land grabbing. When legal certainty and justice are struggling for supremacy, as is the case in prescription law, the question is whether the one predominates over the other. Lees verder →

Noot vooraf van de redactie: Via het e-mailadres van de Ucall blogcommissie ontvingen wij, de redactie van het Ucall weblog, hedenochtend de onderstaande tekst. Naar het zich laat aanzien betreft het een WhatsApp-conversatie tussen twee Ucall’ers over de acceptatie van de vergoeding van affectieschade in Nederland. Of het de bedoeling was om deze reeks berichten ter publicatie aan te bieden, weten we niet, maar de actualiteit van het thema  rechtvaardigt dat wel. Voor vragen of nadere duiding kunt u zich vervoegen bij de auteurs.  Lees verder →

The possible success for claimants of a (mass) tort claim against a defendant company often depends on the causation requirement in Article 6:162 or Article 6:74 Dutch Civil Code (hence: CC) being fulfilled or not. Traditionally, this was a useful legal instrument for defendants to have claims dismissed, thereby keeping the floodgates of liability shut. However, in our current globalizing world (multinational) companies are confronted with causation requirements that differ from country to country and even within countries, at least in the Netherlands, depending on the factual situation. In the Netherlands, as elsewhere (for a comparative overview: S. Steel, Proof of causation in tort law, Cambridge University Press 2015), the traditional requirement of condicio sine qua non (CSQN) to establish liability has been relaxed to a large degree, either from a substantive and/or from a procedural (evidential) angle, with case law making exceptions to the rule on a case by case basis, without there being a generally applicable justification that firmly underpins these exceptions. Since there is as yet no ‘one-size-fits-all EU causation’ either, a company that has its business in multiple European countries is faced with different types of causation requirements per country and within a country. This means that the causation requirement has lost a great deal of its attractiveness for i.e. businesses over the years. The aim of this Blogpost is to highlight the possible consequences of the lack of a general justification for many of the individual changes (i.e. relaxations) in the causation requirement that facilitate the establishment of liability under Dutch tort law in our modern day and age.  Lees verder →

Sinds het Greenworld-arrest uit 2009 is er een discussie gaande over de vraag of de Hoge Raad in dat arrest afstand heeft gedaan van zijn eerdere standaardrechtspraak uit 1971 als het om staatsaansprakelijkheid wegens onrechtmatige rechtspraak gaat. In deze bijdrage wordt ervan uit gegaan dat dit inderdaad het geval is. Omdat die Greenworld-zaak uiteindelijk een zaak van arbitrale aansprakelijkheid betrof, wordt in dit blog vervolgens besproken wat de mogelijke invloed op die nieuwe regels inzake staatsaansprakelijkheid is van het QNOW-arrest dat specifiek handelde over de aansprakelijkheid van een arbiter. Betoogd wordt dat de Hoge Raad in dat arrest de toepassingsvoorwaarden voor de Greenworld-aansprakelijkheid licht versoepeld heeft, zodat (ook) de aansprakelijkheid wegens onrechtmatige rechtspraak (iets) eenvoudiger bereikbaar is geworden. Doordat de nieuwe criteria voor onrechtmatigheid in gevallen van onrechtmatige rechtspraak na het QNOW-arrest nauw aansluiten bij reeds bekende maatstaven uit andere delen van het aansprakelijkheidsrecht, is aldaar ook verdere inspiratie te halen als het gaat om de toekomstige toepassing van de regels van onrechtmatige rechtspraak. Lees verder →

‘Medische missers kosten ziekenhuizen steeds meer geld’, zo kopte de NOS op 24 juni op haar website. In het artikel wordt gewaarschuwd voor ‘Amerikaanse toestanden’ in de Nederlandse zorg: de gemiddelde claimbedragen die ziekenhuizen moeten uitbetalen, zouden de afgelopen jaren namelijk fors zijn toegenomen. Er wordt gesuggereerd dat de hogere claims invloed hebben op het handelen van de arts: die zou door angst voor juridische of financiële claims zijn gedrag op de werkvloer aanpassen. Deze gedragsaanpassingen zouden tot gevolg hebben dat artsen te weinig of juist te veel zorg gaan verlenen, wat niet in het belang is van de patiënt.

Dat de angst voor aansprakelijkstelling dit soort ongewenste effecten op het gedrag van zorgverleners kan hebben is al vaker betoogd, waarbij ook wel wordt gesproken van ‘defensief gedrag’. Maar wat is defensief gedrag eigenlijk precies, en kan men echt zo stellig beweren dat defensief gedrag een probleem is in de Nederlandse zorgverlening? In dit blog ga ik nader op deze vragen in, door het bespreken van enkele binnen- en buitenlandse onderzoeken naar defensief gedrag onder artsen. Lees verder →