Het kan u nauwelijks zijn ontgaan: op 24 juni jongstleden heeft de Rechtbank Den Haag vonnis gewezen in de zaak die stichting Urgenda aanhangig heeft gemaakt om de Staat te bewegen om de uitstoot van broeikasgassen – in het bijzonder CO2 – in Nederland vergaand te reduceren. Tot verbazing van velen en niet de minsten heeft de rechtbank de Staat bevolen om de uitstoot zodanig te beperken dat deze in Nederland in 2020 ten minste 25% lager is dan in 1990. De klimaatzaak heeft veel aandacht gekregen. Tot nu toe is één aspect daarbij nog onderbelicht gebleven: de rol van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM). Dit verdrag komt aan de orde zowel in het kader van de beoordeling van de vraag of de Staat met het huidige klimaatbeleid inbreuk maakt op een subjectief recht van Urgenda, als bij de ontvankelijkheid van Urgenda als gevolmachtigde van 886 personen. Hoe moeten de (schaarse) overwegingen van de rechtbank met betrekking tot het EVRM worden geduid? Als inspiratiebron? Maar hoe werkt dat dan?