Op grond van de Tijdelijk wet Groningen (TwG) is de overheid, via het Instituut Mijnbouwschade Groningen (IMG), verantwoordelijk voor de afhan
deling van Groningse aardbevingsschade. Het doel van die wet is om de aardbevingsschade op een rechtvaardige, voortvarende en ruimhartige manier én met oog voor menselijke maat af te handelen. Uit onderzoek van Andersson Elffers Felix (AEF) en Ucall blijkt dat veel gedupeerden goed worden gecompenseerd, maar er ook een aanzienlijk aantal gevallen bestaat waarin dat niet het geval is. De TwG biedt nog geen goede oplossing voor complexe schadegevallen. De belangrijkste reden hiervoor is dat de TwG het IMG de opdracht geeft de aansprakelijkheid van de exploitant, de Nederlandse Aardolie Maatschappij (NAM), af te wikkelen volgens het reguliere aansprakelijkheidsrecht. Daardoor is de speelruimte voor het IMG om ingewikkelde schadegevallen goed te helpen beperkt, en komen daar tijdrovende en complexe procedures bij kijken. In dit blog geven we beknopt enkele bevindingen weer. Vanuit Ucall waren Emanuel van Dongen en Elbert de Jong betrokken bij het onderzoek.
Categorie archief: Massaschade en compensatie
Strafrechtelijke schadeverhaal: een vordering sui generis
Onlangs versche
en het rapport van de commissie Onderzoek stelsel schadevergoeding voor slachtoffers van strafbare feiten (hierna: de commissie Donner). Daarin schetst de commissie de contouren van het bestaande schadestelsel, inclusief het strafrechtelijk schadeverhaal. De voorstellen zijn doordacht, maar conservatief: het slachtoffer dat ‘op verhaal komt’ bij de commissie Donner komt van een koude kermis thuis. Volgens de commissie vormt schade als gevolg van strafbare feiten één van de vele sociale risico’s die zijn verbonden aan het menselijk samenleven, en die particuliere risico’s kunnen niet worden afgewenteld op de rechtsgemeenschap. Uitgangspunt moet volgens de commissie zijn dat het slachtoffer schade als gevolg van een strafbaar feit zelf verhaalt op de dader; of, als dat niet lukt, probeert compensatie te krijgen via de algemene voorziening van het Schadefonds Geweldsmisdrijven. Als ook dat onvoldoende oplevert, rest het slachtoffer niets anders dan de schade te dragen. In dit blog bespreek ik het standpunt van de commissie, tegen de achtergrond van het strafrechtelijk schadeverhaal.
Collectieve schadeactie van de Wamca strijdig met de AVG?
Twee maanden geleden deed de rechtbank Amsterdam uitspraak ter zake van de collectieve schadevordering van de stichting The Privacy Collective (TPC) namens internetgebruikers tegen softwarebedrijven Oracle en Salesforce. De media karakteriseerden de uitspraak als een ‘gevoelige nederlaag’ en een ‘koude douche’: TPC werd niet-ontvankelijk verklaard. Daarmee blijft vooralsnog onbeslist of deze bedrijven collectief schadevergoeding verschuldigd zijn wegens het op grote schaal schenden van de AVG. De rechtbank komt bovendien niet toe aan een belangrijke rechtsvraag die deze zaak opwerpt: staat artikel 80 AVG in de weg aan een collectieve vordering tot schadevergoeding wegens schending van de AVG? In dit blog sta ik kort stil bij de gevolgen van deze uitspraak en betoog ik dat uitsluiting van collectieve schadeprocedures ingevolge de Wamca bij AVG-schendingen onwenselijk zou zijn.
De kost gaat voor de baat uit; ten bate van wie staan we een collectieve actie toe?
Collectieve acties en de financiering ervan zijn de afgelopen twee weken nauwelijks uit het nieuws geweest. In de Nieuwsuur-uitzending van 8 februari gaat advocaat Jeroen Kortmann in op de privacyclaim vanwege het datalek bij de GGD. Callcentermedewerkers van de GGD konden bij de privégegevens van iedereen die een coronatest liet uitvoeren. De claimstichting ICAM komt voor de 6,5 miljoen gedupeerden op met een claim van EUR 3 miljard. Niet alleen de gedupeerden zullen van een schadevergoeding financieel beter worden; de procesfinanciers ontvangen 20 % van de schadevergoeding, met een maximum van vijf keer de kosten van de zaak. Willem van Nijnanten, directeur van Liesker Procesfinanciering noemt dit redelijk. terwijl Kortmann juist pleit voor meer regulering: zonder toezicht op claimclubs en financiers is het wachten tot het een keer verkeerd gaat. In dit blog licht ik het belang van derdenfinanciering toe, duid ik de roep om regulering en geef ik kort aan wat de (Europese) wetgever op dit vlak onderneemt.